“De voortjagende romp trilde door een witte schuimende chaos. Verbijsterd hing ik daar, duizelig en doorweekt, mee trillend met het schip. Onder vol tuig, rukkend aan haar roer, twee, drie, vier roergangers worstelden om haar op koers te houden. Ze vloog door de nacht, een kielzog van een mijl achter zich aan slepend.” Een citaat uit De laatste reis van de Herzogin van Pamela Eriksson. 
Zo erg is het op deze foto niet. Met twee man aan het roer en met de handen in de zakken kun je nog op het dek staan. De golven van achteren maakten wel dat het schip rolde en het roer toch aardig kon bokken.