‘Voordat we bij Kaap Hoorn kwamen, was alle ‘feminine hullabaloo’ die vrouwen zo belangrijk vinden van me af gevallen. Zolang ik warm was en mijn gezicht redelijk schoon, leek niets er toe te doen,’ schreef Pamela in Out of the World. Toen ze eenmaal op de kust van Devon waren gestrand, was het niet anders. Pamela zat, wetende dat het van groot belang was om de sympathie van het Engelse volk vast te houden, hele dagen achter de typemachine om alle brieven en hulpaanbiedingen te beantwoorden. De krabbels waren niet alleen van jongens. Een verrassend aantal meisjes smeekte om in aanmerking te komen. ‘Sterk en bereid om alles te doen’ was hun motto. In haar boek schrijft Pamela hierover: "Ik begreep waar ze naar verlangden, want ik had er zelf ook naar verlangd. De Herzogin stond symbool voor de mogelijkheid van vrouwen om hun horizon te verbreden. Ik realiseerde me echter dat, in tegenstelling tot mij, niet één vrouw op het half miljoen het leuk vinden als ze het zouden krijgen. Een door mensen gemaakte wereld heeft verlammende en wrede beperkingen gelegd op de vrouw.”